عوارض و انواع قرص ضد بارداری اورژانسی بعد از رابطه
قرص ضد بارداری
قرص ضد بارداری
,قرص ضد بارداری روکین,قرص ضد بارداری مردان,قرص ضد بارداری اورژانسی,قرص
ضد بارداری ال دی,قرص ضد بارداری به انگلیسی,قرص ضد بارداری اورژانسی
لونژیل,قرص ضد بارداری یاسمین,قرص ضد بارداری بعد از رابطه,قرص ضد بارداری
دیان
توضیحاتی در مورد قرص ضد بارداری
یکی از راههای جلوگیری از بارداری و برای پیشگیری از بارداری می‌توان از قرصهای خوراکی استفاده کرد. قرص ال دی، قرص روکین و قرص سیپروترون کامپاند برخی از انواع قرص ضد بارداری هستند که هرکدام عوارض خاص خود را خواهند داشت.یعنی باید زمانی این قرص ها استفاده کنیم ک سودشان بیش از ضررشان باشد و استفاده مداوم می تواند خطرناک باشد
قرص ضد بارداری چیست
قرص ضدبارداری که با نام های Oral contraceptive pill , OCP, Combined oral contraceptive pill در دنیا معروف است به گروهی از داروهای خوراکی به شکل قرص گفته می‌شود که برای پیشگیری از بارداری مصرف می‌شوند. این داروها از پرکاربردترین روش‌های پیشگیری از حاملگی در سراسر جهان می‌باشند و نقشی انقلابی در جامعه انسانی داشته‌اند.مصرف این قرصها از ابتلا به بیماری‌های آمیزشی نظیر ایدز پیشگیری نمی‌کند و فقط برای پیشگیری از بارداری هستند
قرص ضد بارداری اورژانسی
دقت داشته باشید که روش اورژانس پیشگیری از بارداری را به اختصار (EC) گفته می شود، هنگامی است که خانمها -رابطه جنسی “محافاظت نشده” ویا-مشکوک-غیرمطمئن داشته باشند.
تاریخچه قرص ضد بارداری
در ابتدای قرن بیستم تعدادی از دانشمندان اروپایی همچون Beard, Prenant و Loeb متوجه نقش ترشحات جسم زرد (corpus luteum) حاملگی در جلوگیری از تخمک گذاری شدند. در سال ۱۹۲۷ دانشمند اتریشی موفق شد با این ترشیحات نازایی موقت در موشها ایجاد کند. در ۱۹۳۷ Makepeace نشان داد که پروژسترون خالص می‌تواند تخمک‌گذاری را در خرگوش مهار کند. Astwood و Fevold یافته مشابهی را در ۱۹۳۹ و در مورد موشها گزارش کردند. در نهایت در سال ۱۹۵۰ Pincus ,Garcia و Rockاثر ترکیبی از پروژسترون و ۱۹-نور پروژستین را در مهار تخمک‌گذاری زنان گزارش کردند. یکی از ترکیبهای مورد استفاده نوراتینودرل بود که در مطالعات اولیه درصد کمی ناخالصی با مسترانول داشت. دانشمندان با حذف مسترانول از ترکیب متوجه کاهش اثر ضدبارداری و بروز خون‌ریزی تخریبی (breakthrough bleeding) شدند؛ لذا مسترانول را به ترکیب اضافه کردند. در سال ۱۹۵۰ اولین کارآزمایی بالینی در مورد مصرف قرصهای ترکیبی ضد حاملگی در هائیتی و پورتوریکو انجام شد که با موفقیت صد در صد ترکیب نوراتینودرل-مسترانول در پیشگیری از بارداری مواجه شد. در سال ۱۹۵۹ ENOVID (ترکیب ۹/۸۵ mg نوراتینودرل و ۱۵۰ µg مسترانول) برای مصرف در برخی اختلالات خون‌ریزی زنان مورد تأیید اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا (FDA) قرار گرفت و در نهایت در نهم ماه مه سال ۱۹۶۰، این سازمان، این دارو را جهت مصرف در پیشگیری از حاملگی مورد تأیید قرار داد. (در حال حاضر در آمریکا از لیست دارویی خارج شده است). در سال ۱۹۶۰ اولین داروهایی که تنها شامل پروژسترون بودند و همچنین انواع تزریقی طولانی اثر این ترکیبات هورمونی جهت پیشگیری از حاملگی معرفی شدند. پس از آن میلیون‌ها زن به مصرف این قرصها رو آوردند تا اینکه در سال گزارش‌هایی مبنی بر اثرات جانبی این دارو به دست آمد. تحقیقات بعدی نشان داد که این عوارض با دوز ترکیبات قرص مرتبط است لذا قرصهای جدیدی طراحی شدند که دوز کمتری از هورمونها را داشتند (قرصهای نسل دوم، ال دی یا low dose). با افزایش مصرف ترکیبات دو فازی یا سه فازی در ۱۹۸۰ دوز هورمونها در این قرصها کاهش بیشتری داشت به‌طوری‌که می‌توان این دوز را کمترین مقداری که می‌تواند به‌طور مؤثری جلوی حاملگی را بگیرد دانست. در ۱۹۹۰ نسل سوم این قرصها(CYCLEN و DESOGEN) که شامل ترکیب پروژسترون با اثرات کاهش یافته آندروژنی بودند به بازار آمدند.[۳]
