آرتروز شانه و درمان
آرتروز شانه و درمان
آرتروز شانه ,آرتروز شانه فیزیوتراپی,آرتروز شانه و گردن,آرتروز شانه چیست,آرتروز شانه چپ,آرتروز شانه و درمان آن,آرتروز شانه ها,علایم آرتروز شانه
توضیحاتی در مورد آرتروز شانه
به طور ساده آرتروز به بیماری گفته میشود که در آن یک یا بیشتر از چند مفصل التهاب داشته باشند. در آرتروز ، التهاب باعث درد و ناراحتی میشود. اگرچه هیچ مراقبتی برای آرتروز وجود ندارد، ولی درمان های متفاوتی برای این بیماری وجوددارد. با وجود این موارد ، بیشتر افراد مبتلا به آرتروز ، قادر هستند که این درد را مدیریت کنند وفعال باشند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد آرتروز شانه صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.
علت آرتروز شانه چیست
آرتروز شانه زمانی رخ می‌دهد که غضروف پوشش دهنده اطراف مفصل شانه ساییده شود. در مراحل اولیه این عارضه، حفره‌های کوچکی در غضروف صاف پوشش دهنده هر طرف مفصل ایجاد میشود. در نهایت برجستگی‌های استخوانی کوچک یا “خارها و زائده‌های استخوانی” در لبه‌های سطح مفصل تشکیل میشود. با انباشته شدن مایع مفصلی زیر غضروف کیست‌هایی تشکیل میشود که به استخوان فشار می‌آورند و بیمار را دچار شانه درد می‌کنند. غضروف در مراحل پیشرفته این عارضه کاملاً از بین می‌رود و در نتیجه استخوان‌ها روی یکدیگر ساییده می‌شوند. آرتروز گاهی پی‌آمد صدمه دیدن یا از جا در رفتن استخوان شانه یا فرسودگی شانه به مرور زمان است. ارتروز شانه در میان افراد 50 سال به بالا درصد شیوع بالایی دارد. همان طور که در گذر سالیان مفصل‌ها به شیوه‌ای اشتباه یا بیش از اندازه به کار گرفته می‌شوند، به همان نسبت نیز موارد بروز این بیماری در سنین بالاتر افزایش می‌یابد. بااین حال ابتلا به آرتروز شانه در افراد جوان تر نیز به دلیل وارد شدن ضربه یا جراحی مفصل ناممکن نیست. این عارضه در میان زنان شایع تر از مردان است.
علائم آرتروز شانه
رایجترین علائم آرتروز شانه، همانند دیگر مفاصل، بروز درد هنگام فعالیت است. به مرور زمان، بیمار هنگام استراحت کردن نیز دچار حمله درد میشود و حتی گاهی نمی‌تواند از شدت درد شانه به خواب رود. مفصل به موازات از بین رفتن غضروف، سفت میشود، دامنه حرکتی‌اش کاهش می‌یابد، و فعالیت بیمار را محدود می‌کند به گونه‌ای که حتی مخل انجام ساده‌ترین کارهای روزمرّه، مانند لباس پوشیدن، دست دراز کردن به طرف اشیاء و حتی رعایت بهداشت فردی میشود. همان‌طور که دامنه حرکتی مفصل محدود و محدودتر میشود، انجام کارهایی چون رانندگی، فعالیت ورزشی، کار خانه و حتی نوشتن و استفاده از رایانه دشوار می‌گردد. درد غالباً بر ناحیه پشت شانه متمرکز است، اما معمولاً از شانه تا بازو و آرنج نیز منتشر میشود. احتمالاً ناتوان کننده‌ترین علایم آرتروز شانه که اکثر بیماران با آن مواجه می‌شوند، کم‌خوابی است؛ چون بیمار به دشواری می‌تواند وضعیت راحتی را برای خوابیدن روی سمت آسیب دیده یا سالم پیدا کند. آرتروز به شدت بر حرکت مفصل شانه تأثیر می‌گذارد و گاهی حرکت دادن شانه به دلیل ساییده شدن استخوان‌های گوی حفره بر روی یکدیگر توأم با ترک برداشتن، ساییدگی شانه یا صدا دادن مفصل (کریپتوس) است.
علل آرتروز شانه
در واقع علل آرتروز شانه مشخص نیست اما اکثر افرادی که دچار بیماری آرتروز هستند حداقل بر اثر بروز یکی ازعوامل زیر به این بیماری مبتلا شده اند. ضربه به مفصل شانه: شکستگی استخوان،جابه جایی،آسیب دیدگی های جدی و جراحی باعث آسیب دیدگی مفصل شانه و در نهایت منجر به بیماری آرتروز می شود و علائم آن ممکن است چندین سال بعد ازآسیب دیگی ظاهر نشود فشار بروی مفصل شانه و آسیب دیدگی ها دردناک: افرادی که براساس شغل یا سبک زندگی فعالیت هایی پرفشار و سنگین یا تکراری با شانه خود انجام می دهند می توانند بافشارهای جزئی بر روی مفصل شانه رو به رو شوند و دچار بیماری آرتروز شوند افزایش سن: بیماری آرتروز شانه اغلب برروی افراد بالاتراز 50سال ایجاد می شود علائم بیماری آرتروز با افزایش سن ایجاد می شود به دلیل اینکه با افزایش سن غضروف ها ازبین می روند وباعث ازبین رفتن مفصل و کاهش انعطاف آن می شود بیماری های مادرزادی: تنظیم نبودن صحیح استخوان ها که باعث جابه جایی استخوان های افراد می شود می تواند خطر بروز بیماری آرتروز استخوان را دراین افراد افزایش دهد شرایط مادرزادی دیگر مانند اختلال درسوخت وسازبدن یا نقرس می تواند خطر افزایش بیماری آرتروز را افزایش دهد عوامل ژنتیکی: بیماری آرتروز مانند ویژگی های دیگر چون رنگ مو وقد ارثی و ژنتیکی است درحالیکه میزان تاثیر عوامل ژنتیکی دربروز بیماری آرتروز مشخص نیست اما بروز بیماری آرتروز در افرادی که سابقه خانوادگی در این بیماری داشته اند بیشتر است
تشخیص آرتروز شانه
برای تشخیص علت آرتروز شانه شرح کامل بیمار،معاینه فیزیکی وانجام رادیولوژی نیاز است. دکتر ارتوپد با انجام معاینه فیزیکی علائم و نشانه ها را ارزیابی می کند. این علائم آرتروز شانه شامل موارد زیر است -ضعیف شدن ماهیچه ها –حساسیت هنگام لمس مفصل وبروز درد هنگام فشارآوردن به مفصل -دامنه حرکتی مفصل -علائم آسیب دیدگی مفصل ،تاندون ها و لیگامنت های اطراف مفصل -شنیدن صدای تق تق مفصل هنگام حرکت آن مشاهده عکس گرفته شده بوسیله اشعه ایکس که نشان دهنده باریک شدن فضای مفصل،تغییرات استخوانی و وجود خار ها یا زایده های استخوانی اطراف مفصل است
درمان آرتروز شانه
همانند بیماری های آرتروز دیگر، درمان آرتروز شانه به صورت غیر جراحی است. پزشک روش های درمانی زیر را توصیه می کند: • استراحت کنید یا در فعالیت های خود تغییر ایجاد کنید تا از بروز درد جلوگیری کنید. شما باید نحوه حرکت دادن بازوی خود برای انجام دادن کارها را تغییر دهید. • حرکات ورزشی فیزیوتراپی دامنه حرکتی شانه شما را بهبود می بخشد. • داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی از قبیل آسپرین یا ایبوپروفن التهاب و درد را کاهش می دهند. این داروها غشای معده شما را ملتهب می کنند و باعث خونریزی داخلی می شوند. این داروها باید با غذا مصرف شوند. در صورتی که سابقه زخم معده دارید یا داروهای رقیق کننده خونی مصرف می کنید، قبل از مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی غیرتجویزی با پزشک مشورت کنید. • تزیق کورتیکواستروئید در شانه باعث کاهش شدید التهاب و درد می شود. با این حال، تاثیر آن اغلب موقتی است. • روزی دو تا سه مرتبه به مدت بیست یا سی دقیقه روی شانه خود یخ قرار دهید تا التهاب را کاهش دهید و درد را تسکین دهید. • در صورتی که به روماتیسم مفصلی مبتلا هستید، پزشک یک داروهای تنظیم بیماری مثل متوتکسات تجویز می کند. • مکمل های غذایی مثل گلوکوزامین و کوندرویتین سولفات به درمان درد شانه کمک می کنند. ( توجه: شواهد علمی کمی وجود دارد که از مصرف کلوکوزامین و کوندروتین سولفات برای درمان آرتروز حمایت کند. این ترکیبات با داروی دیگر اختلال ایجاد می کنند. همیشه قبل از مصرف مکمل های غذایی با پزشک مشورت کنید. کرایوتراپی، اصلاح ویسکوزیته و … روش‌های دیگری برای درمان آرتروز شانه هستند.
آرتروز شانه و عمل جراحی
در صورتی که درد باعث ناتوانی شده است و با روش های غیرجراحی تسکین پیدا نمی کند، پزشک جراحی را توصیه می کند. روش های جراحی شانه متعددی وجود دارد که بعضی از آنها نسبت به بقیه تهاجمی تر هستند. انتخاب نوع جراحی به موارد زیر بستگی دارد: اولویت جراح، سن، سطح فعالیت، نوع آرتروز شانه و میزان استخوان درگیر. این روش های جراحی عبارتند از : آرتروسکوپی: موارد درمان ارتروز شانه خفیف با آرتروسکوپی قابل درمان است.در طول آرتروسکوپی، جراح یک دوربین کوچک که آرتروسکوپ نامیده می شود را به مفصل شانه وارد می کند. دوربین تصاویری را در یک صفحه تلویزیونی نمایش می دهد و جراح از این تصاویر برای هدایت ابزار جراحی کوچک استفاده می کند. به دلیل این که آرتروسکوپ و ابزارهای جراحی باریک هستند، جراخ می تواند از برش های بسیار کوچک در عوضبرش بزرگ تری ک در روش جراحی باز نیاز است، استفاده کند. در طول این روش، جراح شانه می تواند داخل می تواند داخل مفصل را تمیز کرده و قطعات شل غضروف آسیب دیده را خارج سازد. اگر چه این روش باعث تسکین درد می شود، باعث حذف آرتریت از مفصل نمی شود. در صورت پیشرفت جراحی، در آینده به جراحی بیشتری نیاز است. جراحی تعویض مفصل شانه ( آرتروپلاستی): آرترور شانه پیشرفته را می توان با جراحی تعویض مفصل شانه درمان کرد. در این جراحی، بخش های آسیب دیده شانه خارج می شود و با اجزای مصنوعی که پروتز نامیده می شوند، جایگزین می گردند. روش های جراحی تعویض مفصل شانه از قرار زیر است: جراحی تعویض مفصل جزئی: تنها راس استخوان بازو با یک جز مصنوعی تعویض می شود. جراحی تعویض کامل مفصل شانه:هر دو راس استخوان بازو و کاسه مفصل تعویض می شوند. یک فنجان پلاستیکی در کاسه مفصل قرار داده می شود و یک گوی فلزی به قسمت بالای استخوان بازو می چسبند. جراحی تعویض مفصل شانه کامل معکوس: در این روش، کاسه و گوی فلزی برخلاف روش تعویض کامل مفصل شانه قرار داده می شوند. گوی فلزی در کاسه مفصل قرار داده می شود و فنجان پلاستیکی در لبه بالایی استخوان بازو قرار می گیرد. این روش برای افرادی که دچار پارگی روتاتور کاف شده اند، بیشتر جواب می دهد، زیرا برای حرکت بازو بر عضلات مختلفی و نه فقط روتاتورکاف وابسته است. جراحی برداشتن سطوح مفصلی: شایع ترین روش جراحی مورد استفاده برای درمان انواع آرتروز مفصل شانه برداشتن سطوح مفصلی است. پزشک این روش جراحی را به صورت آرتروسکوپی انجام می دهد. در این روش، قسمت کوچکی از استخوان از لبه کتف جدا می شود و فضایی را باز باقی می گذارد که به تدریج با بافت جای زخم پر می شود.
عوارض جراحی آرتروز شانه
همانند همه جراحی ها، این جراحی نیز خطراتت و عوارض جانبی احتمالی دارد. مشکلات احتمالا پس از جراحی شانه شامل عفونت، خونریزی بیش از حد، لخته خونی و آسیب به عروق خونی یا عصب ها است. این عوارض به ندرت پیش می آیند و جراح ارتوپد می تواند آنها را کنترل کند.
آرتروز شانه و ریکاوری
روش های جراحی درمان ساییدگی مفصل شانه عموما در کاهش درد و بازیابی دامنه حرکتی بسیار موثر هستند. زمان ریکاوری و برنامه های توانبخشی به نوع جراحی صورت گرفته بستگی دارد.
آناتومی شانه
شانه از تعدادی استخوان به هم متصل تشکیل میشود؛ انتهای فوقانی بازو (هومروس) یک گوی موسوم به سر هومرال (بازویی) است که روی حفره‌ای تکیه می‌کند که بخشی از استخوان کتف به نام گلنوئید به شمار می‌رود. برخلاف مفصل ران، که آن هم یک مفصل گوی و حفره‌ای اما دارای حفره‌ای عمیق برای برقراری پایداری است، شانه نه برای حفظ پایداری که برای به حرکت درآمدن آفریده شده است و نسبت به بقیه مفصل‌های بدن بیشترین حرکت را دارد. گوی مفصل شانه در مقابل حفره حرکت می‌کند، اما چون صرفاً روی آن قرار دارد و به آن تکیه می‌کند و کاملاً درون آن فرو نرفته است، برای پایداری و حرکت به بافت‌های نرم وابسته است. رباط‌ها (لیگامان‌ها)، رشته‌هایی که هم به گوی و هم به حفره متصل‌اند، و تاندون‌ها (اتصال‌های بافت نرم ماهیچه به استخوان) در پایداری شانه نقش دارند. تاندون‌های شانه گوی را در حفره می‌چرخانند و به همین جهت آنها را چرخاننده شانه (روتیتور کاف) می‌نامند. بنابراین چهار تاندون چرخاننده‌ی شانه، آن را به حرکت درمی‌آورند و پایدارش می‌سازند؛ این تاندون‌ها خود در معرض آسیب دیدن، فرسودگی و سایش و تخریب (پارگی چرخاننده شانه) قرار دارند.
انواع آرتروز شانه
رایجترین گونه‌های ارتروز شانه عبارت‌اند از: استئوآرتریت ارتروز شانه، مشابه مورد زانو و مغصل ران، یکی از گونه‌های فرسایشی آرتروز است و احتمالاً در نتیجه‌ی تلفیق عواملی چون استفاده بیش از حد، وراثت، میکرو تروما و افزایش نیروهای بین مفصلی بروز می‌یابد. غضروف مواد تشکیل دهنده شیمیایی طبیعی خود را از دست می‌دهد، دچار فرسودگی و ساییدگی شانه میشود و در نهایت کاملاً از بین می‌رود؛ بدون این پوشش حفاظتی، استخوان‌های زیرین بر روی هم ساییده می‌شوند و به درد شانه دامن می‌زنند. آرتروز شانه التهابی در عارضه‌هایی چون آرتریت روماتوئید، عامل‌های متعدد و غالباً مرتبط با سیستم ایمنی منجر به التهاب مفصل و پوشش آن می‌شوند، به گونه‌ای که در نهایت سطح‌های غضروفی ساییده می‌شوند. خوشبختانه در درمان پزشکی بسیاری از گونه‌های آرتروز التهابی پیشرفت‌های چشمگیری به دست آمده است، و ضرورت درمان جراحی تا حد قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته است. آرتروپاتی (بیماری مفصل) پارگی چرخاننده شانه (کاف) پارگی‌های بسیار بزرگ تاندون چرخاننده شانه (روتیتور کاف) در اصطلاح آرتروپاتی، پارگی کاف نامیده میشود و پیامد درمان نشدن آسیب محل اتصال چهار عضله پایدار کننده و حرکت دهنده اصلی مفصل شانه است. علی‌رغم شیوع پایین پارگی‌های عمده‌ی تاندون چرخاننده شانه، در حدود ۴% بیمارانی که به درمان پارگی چرخاننده شانه بی‌توجه هستند به آرتروپاتی (بیماری مفصل) پارگی کاف مبتلا می‌شوند. درمان آرتروز شانه ناشی از آرتروپاتی پارگی کاف بسیار دشوار است، چون در این حالت هم بافت نرم نگهدارنده مفصل و هم سطح مفصل آسیب می‌بینند. مرگ استخوانی(بافت مردگی غیرعروقی) این گونه از آرتروز شانه عارضه‌ی نادری است که در آن خون‌رسانی به استخوان تشکیل دهنده‌ی گوی شانه دچار اختلال میشود و این امر به مرگ و متلاشی شدن بخش استخوانی می‌انجامد. غضروف پوشش دهنده در پی‌آمد از دست رفتن حمایت استخوان در معرض نیروهایی قرار می‌گیرد که این بار آسیب دیدن غضروف را در پی دارد. آرتروز شانه پس از آسیب این گونه از آرتروز شانه در نتیجه شکستگی گوی یا حفره در حالتی بروز می‌یابد که سطح غضروف نیز هنگام شکسته شدن استخوان آسیب دیده باشد. علت ارتروز شانه در نهایت ساییدگی و از بین رفتن سطح غضروف را موجب میشود.
نشانه های آرتروز شانه
رایجترین علائم آرتروز شانه، همانند دیگر مفاصل، بروز شانه درد هنگام فعالیت است. به مرور زمان، بیمار هنگام استراحت کردن نیز دچار حمله درد میشود و حتی گاهی نمی‌تواند از شدت درد به خواب رود. مفصل به موازات از بین رفتن غضروف، سفت میشود، دامنه حرکتی‌اش کاهش می‌یابد، و فعالیت بیمار را محدود می‌کند به گونه‌ای که حتی مخل انجام ساده‌ترین کارهای روزمرّه، مانند لباس پوشیدن، دست دراز کردن به طرف اشیاء و حتی رعایت بهداشت فردی میشود. همان‌طور که دامنه حرکتی مفصل محدود و محدودتر میشود، انجام کارهایی چون رانندگی، فعالیت ورزشی، کار خانه و حتی نوشتن و استفاده از رایانه دشوار می‌گردد. درد شانه غالباً بر ناحیه پشت شانه متمرکز است، اما معمولاً از شانه تا بازو و آرنج نیز منتشر میشود. احتمالاً ناتوان کننده‌ترین علامتی که اکثر بیماران با آن مواجه می‌شوند، کم‌خوابی است؛ چون بیمار به دشواری می‌تواند وضعیت راحتی را برای خوابیدن روی سمت آسیب دیده یا سالم پیدا کند. آرتروز به شدت بر حرکت مفصل شانه تأثیر می‌گذارد و گاهی حرکت دادن شانه به دلیل ساییده شدن استخوان‌های گوی یا حفره بر روی یکدیگر توأم با ترک برداشتن، ساییدگی یا صدا دادن مفصل (کریپتوس) است.
آرتروز شانه و داروهای ضدالتهابی
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDS) مانند ایبوپروفن، ناپروکسین یا آسپرین از جمله داروهای مفیدی هستند که فروش بدون نسخه‌شان آزاد است. چون این داورها شکم را تحریک می‌کنند و باعث سوزش آن می‌شوند بهتر است همراه وعده‌های غذایی مصرف شوند. داروهای ضدالتهاب تجویزی نیز در دسترس‌اند و احتمال دارد چنانچه طبق دستور پزشک مصرف شوند، عوارض جانبی کمتری را به دنبال داشته باشند و چندان باعث آزار بیمار نشوند. در هر حال پزشک معالج باید از تمام داروهای مصرفی بیمار و اثر برهم‌کنش‌های بالقوه آنها بر یکدیگر آگاهی داشته باشد.
آرتروز شانه و الکتروتراپی
الکتروتراپی و مدالیته‌های موضعی برای کاهش درد و بهبود طبیعی بوسیله افزایش انرژی (الکتریکی، صوتی، نوری، مغناطیسی، حرارتی) انجام می‌شوند. الکتروتراپی و مدالیته‌های موضعی دارای مزایای کوتاه‌مدت هستند که مقدمه‌ای برای روش های درمانی بلندمدت مانند تمارین ورزشی محسوب می‌شوند. در حالیکه بسیاری از بیماران با استفاده از الکتروتراپی شاهد اثرات فوری درمانی هستند، بایستی توجه داشته باشیم که مدالیته‌های غیرفعال در واقع مشابه داروهای مُسکن و ضد التهاب عمل می‌کنند. به این معنی که الکتروتراپی و مدالیته‌های موضعی روش هایی برای کاهش درد و التهاب هستند که اثرات کوتاه‌مدت دارند که به شما اجازه می‌دهند تا زمان برطرف شدن علت اصلی عارضه، به فعالیت خود ادامه دهید.
آرتروز شانه و گاز اوزون
تزریق گاز اوزون در زانو و دیگر مفاصل باعث کاهش درد و التهاب میشود. اوزون‌درمانی اکسیژن فعال (مخلوط اکسیژن و اوزون) را مستقیما به قسمت آسیب‌دیده می‌فرستد. این روش درمانی کم‌تهاجمی خاصیت ضدالتهابی و احیاکننده اوزون را مستقیما به بافت دارای التهاب ارسال می‌کند. اوزون باعث کاهش درد شده و بوسیله فعال‌سازی سلول های بنیادی بدن بیمار که دارای قدرت بازسازی سلول های آسیب‌دیده هستند، باعث احیای بافت می‌شوند. اوزون همچنین سیستم طبیعی آنتی‌اکسیدان را که حمله رادیکال های آزاد را کنترل می‌کند فعال می‌کند (حمله رادیکال های آزاد در اثر التهاب مزمن باعث آسیب‌دیدگی سلول و ایجاد درد میشود). تزریق اوزون باغث افزایش جریان خون و بهبود سنتز کلاژن و غضروف میشود. اوزون باعث بهبود تقریبا تمامی موارد مرتبط با بیماری یعنی انتقال اکسیژن، بهبود جریان خون و عملکرد دستگاه ایمنی میشود.
